Interview Koos Terpstra en Nhung Dam
De spanning van het bingewatchen gevangen in een theatervoorstelling die helemaal van nu is … Een liefdesverhaal en een thriller ineen die het publiek op het puntje van de stoel laat zitten. Met Liefdesles lijkt het het schrijversduo Koos Terpstra en Nhung Dam wederom gelukt om een potentiële hit te schrijven met ditmaal als decor de therapiekamer. De twee lieten zich door corona niet uit het veld slaan en werden naast schrijver en regisseur (Terpstra) en actrice en schrijfster (Dam) ook nog producent. “We wilden het stuk spelen, corona of geen corona.”
Jullie werkten eerder samen voor Hartstocht, een thriller. Welke elementen uit dat succesvolle stuk wilden jullie zeker terug laten komen? Nhung Dam: “Bij Hartstocht hebben we geprobeerd de spanning van ‘bingewatch-series’ op televisie in een theaterstuk te vatten. Dat element dat maakt dat je steeds maar door wilt kijken, was ook voor Liefdesles het uitgangspunt. Daarnaast moest het een modern stuk zijn met vier knallende speelrollen, alle vier gelijkwaardig en leuk om te spelen, er moest humor inzitten en het moest voor iedereen herkenbaar en van begin tot eind begrijpelijk zijn.”
Een stuk schrijven met twee schrijvers, hoe gaat dat in zijn werk?
Terpstra: “Dit plot in elkaar zetten, was best ingewikkeld. Dat is een proces geweest van twee jaar. Het draait en draait; er zitten zoveel wendingen in. En dan gebeurde het ook nog regelmatig dat ik hem eindelijk rond had, een hele kamer vol papieren en scènes en eindeloos puzzelen verder, dat Nhung dan zei ‘het klopt toch niet helemaal’. Ik heb haar echt vervloekt soms, maar ze had wel altijd gelijk. Uiteindelijk kwam er nog een belangrijke twist bij vlak voor het einde, eentje die je niet aan ziet komen. Toen we die hadden, viel alles op zijn plek. We hebben, denk ik, een spannende vorm gevonden. Meteen vanaf de eerste repetitiedag voelde ik, dit werkt!”
En toen kwam corona …
Terpstra: “Niet spelen is eigenlijk geen moment in ons opgekomen. Ik denk dat Nhung en ik allebei wel een soort vechtersmentaliteit hebben meegekregen van huis uit. Handen uit de mouwen en door.” Dam: “Toen de hele wereld stil viel, voelden we allebei heel erg ‘dan gaan we juist’. We moesten een nieuwe manier vinden om toch te kunnen maken, want als je niet meer in de verbeelding en gelooft dan heb je echt niets meer. Dan wordt het pas echt ellendig.”